Museum of Science

Leaving the SF exhibition, we go around the rest of the museum. It is too vast to see everything thoroughly. And not every gallery reflects our interests. But some trails are really good. The Legend of Apollo and Exploring Space on level 0 are our favourite ones. The fly zone on level 3 is also quite interesting. And then there is also a café serving lovely matcha. A bonus.

Opuszczając wystawę SF, idziemy na obchód pozostałej części muzeum. Jest ono zbyt rozległe, aby wszystko dokładnie zobaczyć podczas jednej wizyty. Ale też nie każda galeria odzwierciedla nasze zainteresowania. Tym niemniej niektóre trasy są naprawdę ciekawe. The Legend of Apollo i Exploring Space na poziomie 0 są dla nas najbardziej intrygujące. Strefa latania na poziomie 3 jest również dość ciekawa. Jest też kawiarnia serwująca pyszną matchę. Bonus.

Voyage to the Edge of Imagination

The moment I found out about it, I knew Marcin would love it. So, this weekend we went to London to participate in the “Science Fiction: Voyage to the Edge of Imagination” immersive exhibition hosted in the Science Museum. It was designed by BAFTA and Academy award-winning Creative Studio Framestore. Their mission was: “To investigate how scientists and sci-fi creators have inspired each other to visualise and build new worlds and explore future possibilities the human world may hold.”

It already sounds quite exciting, doesn’t it? And it becomes more so for any fan of sci-fi movies when they learn they can see costumes and exhibits (or their exact replicas) from all sorts of celebrated sci-fi movies, TV series and books.

 The experience starts with us stepping into a space shuttle to travel to the research spacecraft called the Azimuth. From here, guided by an AI assistant, we explore how science and fiction are closely intertwined.

Jak tylko zobaczyłam reklamę, wiedziałam, że Marcinowi się ta wystawa bardzo spodoba. Zatem w ten weekend wybraliśmy się do Londynu, aby wziąć udział w interaktywnym pokazie „Science Fiction: Voyage to the Edge of Imagination” w Muzeum Nauki. Został on zaprojektowany przez Creative Studio Framestore będące laureatem konkursów BAFTA i Academy Awards (Oskary). Misja tego pokazu brzmi: „Zbadać, w jaki sposób naukowcy i twórcy science fiction inspirowali się nawzajem do wizualizacji i budowania nowych światów oraz odkrywania przyszłych możliwości”. Brzmi już całkiem obiecująco, prawda? A staje się to jeszcze bardziej ekscytujące dla każdego fana filmów science-fiction, gdy dowie się, że będzie mógł zobaczyć kostiumy i eksponaty (lub ich dokładne repliki) z wszelkiego rodzaju słynnych filmów, seriali telewizyjnych i książek o tematyce s-fi.

 Nasza przygoda rozpoczyna się od wejścia do promu kosmicznego, aby udać się na badawczy statek kosmiczny zwany Azymutem. Stąd, prowadzeni przez asystującą nam AI, wyruszamy odkrywać, w jaki sposób nauka i fikcja są ze sobą ściśle powiązane.

And the fun of recognising items from the iconic shows begins. Mondoshawan costume from The Fifth Element is the first, followed by a hyper-sleep chamber from Prometheus, a gold spacesuit from Sunshine, Alien costume from Close Encounters of The Third Kind, Dalek from Dr Who, Xenomorph and Cenomorph’s egg from Alien, Iron Man’s armour, Darth Vader’s helmet from The Empire Strikes Back, a model of the U.S.S. Enterprise from Star Trek to name just a few. There are also objects of science relevant to sf movies - a radio telescope used by scientists in their attempts to detect intelligent life, prosthetic body parts, the first peacemaker from 1958, the medical diagnostic unit called DxtER, space suits and many more.

I zaczyna się zabawa w rozpoznawanie przedmiotów z kultowych programów s-fi. Kostium Mondoshawana z Piątego Elementu jest pierwszy, a po nim komora hipersnu z Prometeusza, złoty skafander kosmiczny z Sunshine, kostium Obcego z Bliskich Spotkań Trzeciego Stopnia, Dalek z Dr Who, Xenomorph i jajo Cenomorph’a z Obcego, zbroja Iron Mana, hełm Dartha Vadera z Imperium kontratakuje, model U.S.S. Enterprise ze Star Trek, żeby wymienić tylko kilka. Są też obiekty nauki nawiązujące do filmów sf - radioteleskop używany przez naukowców w próbach wykrycia inteligentnego życia, protezy  różnych części ciała, pierwszy peacemaker z 1958 roku, medyczna jednostka diagnostyczna DxtER, skafandry kosmiczne i wiele, wiele innych.

We go through galleries that look like different chambers of a spaceship, passing the off-world section, where we can communicate with the aliens, responding to us via a murmuration of bioluminescent signs on the dome.

Przechodzimy przez galerie, które wyglądają jak różne kabiny statku kosmicznego, mijając także sekcję „poza światem”, gdzie możemy komunikować się z inna cywilizacja, odpowiadającą nam falowaniem bioluminescencyjnych znaków na kopule.

 Finally, we go through the observation deck, where we can look down on Earth from the space above.

Na koniec patrzymy na Ziemię z pokładu widokowego naszego statku.  

The Tower Hotel and The Anchor pub

Due to some mistakes with hotel booking (the calendar is still too tricky for Marcin ;)), we have a room booked in the Tower hotel tonight. Work was busy today for both of us, so we arrived in London rather late. We drive straight to the hotel and check-in. The room is relatively modest, but the location is excellent – just in front of the Tower Bridge.

W związku z pewnymi błędami przy rezerwacji hotelu na spotkanie firmowe (kalendarz jest wciąż zbyt trudny dla Marcina ;)), mamy zarezerwowany na dzisiaj pokój w hotelu Tower. Oboje mieliśmy akurat urwanie gwizdka w pracy, więc do Londynu przyjechaliśmy dość późno. Jedziemy więc prosto do hotelu, żeby zrobić check-in. Pokój jest stosunkowo skromny, ale lokalizacja świetna – tuż przed Tower Bridge.

It is a bit too late for pictures, the sky is already black, without a hint of blue, but we still take some strolling across the bridge and then down the river on the south bank. It takes us less than half an hour to get to The Anchor, where we decided to have dinner tonight.

Trochę już za późno na zdjęcia, niebo jest już czarne, bez śladu koloru, ale i tak je robimy idąc przez most, a potem wzdłuż rzeki południowym brzegiem. Niecałe pół godziny zajmuje nam dotarcie do pubu The Anchor, gdzie postanowiliśmy zjeść dziś kolację.

The Anchor is one of the iconic pubs of London. It was built in the XVIII century in a place of a previous pub that was there for a few hundred years. Some records claim that William Shakespeare used to drink here. The interior is very traditional, with wood, exposed brick walls and a fireplace. The food is average, to be honest, but we did not go to be hungry.

The Anchor to jeden z kultowych pubów w Londynie. Został zbudowany w XVIII wieku w miejscu wcześniejszej gospody, która istniała tam przez kilkaset lat. Niektóre źródła podają, że pił tu sam William Shakespeare. Wnętrze jest bardzo tradycyjne, z dominującym drewnem, odsłoniętymi ścianami z cegły i kominkiem. Szczerze mówiąc, jedzenie jest raczej średnie, ale nie głodni nie wyszliśmy.

Breakfast at The Grant

We decided to be (financially) unwise and popped in for breakfast at The Grand. The food was really nice if not a great value for money, let’s face it, and the waiting time was somewhat ridiculous. Good thing we were not in a rush. Still, it was a very peasant morning, and we were just a few meters away from our friend’s jewellery show. More about it in the next entry.

Postanowiliśmy dzisiaj być (finansowo) niezbyt mądrzy i wpadliśmy na śniadanie do The Grand. Jedzenie było naprawdę dobre, chociaż stosunek jakości do ceny, spójrzmy prawdzie w oczy, nie powalał (a raczej powalał, ale z niewłaściwej strony) a czas oczekiwania na kolejne dania był chyba testem na cierpliwość klientów. Dobrze, że za bardzo się nie spieszyliśmy. Mimo wszystko poranek był przyjemny, a dodatkowy bonus śniadania w The Grand (stąd zresztą nasz wybór), to dosłownie kilkumetrowa odległość do pokazu biżuterii zaprzyjaźnionej z nami fantastycznej projektantki. Więcej o tym w kolejnym wpisie.

ATV & Buggy adventure

So today is the ATV adventure day. The company we go with collects us from the hotel, and it takes 30-40 minutes to get to the action place. We sign the documents (you know, the usual stuff, if we die, it is on us) and change clothes. We get the automatic two-seater buggy with a 600cc engine, so the punch is powerful enough, and after a short trial round, off we go (following the guide). Most of the tour takes us through the jungle, hills, and the edges of farmlands, and the landscape changes quite a lot. Marcin was told to avoid two things: going into a tree and putting the buggy's wheels into huge holes on the edge of the trails. He nearly did the first one, he definitely did the second (if only once), and he showed no remorse whatsoever, speeding and laughing like a madman. It was not a short race, we had two stops for rest and much fun in between, but the movie below will do a better job of giving you a glimpse than my writing about it. And then we came back, washed a little, and they served us a simple but delicious lunch. I had a really good afternoon; Marcin was in heaven.

Dzisiaj jest dzień przygody z ATV. Z hotelu odbiera nas firma organizująca całą zabawę, a dojazd na miejsce akcji zajmuje 30-40 minut. Podpisujemy dokumenty (to, co zwykle, jeśli zginiemy, to nasza wina i niczyja więcej) i przebieramy się w dostarczone przez nich ciuchy. Z kilku dostępnych opcji wybieramy automatyczny dwumiejscowy ATV buggy z silnikiem 600cc, więc z wystarczająco mocnym uderzeniem i po krótkiej rundzie próbnej ruszamy (podążając za przewodnikiem). Większość trasy prowadzi przez dżunglę, wzgórza i skraj pól uprawnych, więc krajobraz bardzo się zmienia. Marcinowi kazano unikać dwóch rzeczy: wjechania czołówką w drzewo i zarycia kołami buggy w wielkie dziury na skraju drogi. Prawie że zrobił to pierwsze, zdecydowanie zrobił to drugie (chociaż tylko raz) i nie okazał żadnej skruchy, pędząc i śmiejąc się jak szaleniec. To nie była krótka trasa, mieliśmy dwa postoje na odpoczynek i dużo zabawy pomiędzy, ale poniższy film lepiej wam o tym opowie niż moje pisanie. A potem wróciliśmy do punktu wyjścia, mogliśmy się trochę opłukać i zaserwowali nam prosty, ale pyszny lunch. Ja miałam dzisiaj dobry dzień; Marcin był w niebie.