Ginza Crossing and Zukan Museum

After a short break in our hotel, we are back to explore Ginza. This time, our aim is Tokyu Plaza Ginza, a 13-story shopping and entertainment center. We want to photograph Ginza Crossing (also known as Sukiyabashi Crossing) from a bird's eye perspective. This crossing is sometimes nicknamed “the Gate of Ginza.” While it may be less busy than the famous Shibuya Scramble, it is still a great spot to visit.

Po krótkiej przerwie w hotelu wracamy zwiedzać Ginzę. Tym razem naszym celem jest Tokyu Plaza Ginza, 13-piętrowe centrum handlowo-rozrywkowe. Chcemy sfotografować Ginza Crossing (znaną również jako Sukiyabashi Crossing) z perspektywy lotu ptaka. To przejście dla pieszych jest czasami także nazywane „Bramą Ginzy”. Chociaż mniej tu ruchu niż na słynnym Shibuya Scramble, nadal jest to miejsce warte odwiedzenia.

On the sixth floor of Tokyu Plaza Ginza, we find the Zukan museum and stop for some fun. Basically, when you purchase a ticket, you are given a navigation device called a Stone of Recording to enter the world of Zukan. You then have 3 Zukan days to explore 5 different zones: forest, stream, river/lake, ant’s eye view, and grassland, while trying to record as many animals as you can find. Some creatures only appear at specific times of day, and some are shy and will run away if you get too close. You cannot record them if you are too far away, and they must be engaged in certain behaviours to be recorded. When you return your Stone of Recording, you can see a parade of all the animals you managed to collect.

Na szóstym piętrze Tokyu Plaza Ginza znajdujemy muzeum Zukan. Kupując bilet, otrzymujemy urządzenie nawigacyjne zwane Kamieniem Zapisu, aby wejść do świata Zukan. Następnie mamy 3 zukańskie dni na zbadanie 5 różnych stref (są to las, strumień, rzeka/jezioro, widok z perspektywy mrówki i sawaana), próbując jednocześnie zarejestrować jak najwięcej zwierząt. Niektóre zwierzaki pojawiają się tylko w określonych porach dnia, inne są nieśmiałe i uciekają, jeśli podchodzimy zbyt blisko. Nie możemy ich jednak zarejestrować, jeśli jesteśmy zbyt daleko, plus muszą one być zaangażowane w określone czynności. Kiedy zwracamy nasz Kamień Zapisu, możemy obejrzeć paradę wszystkich zwierząt, które udało nam się zebrać.

Winter Lights 2025 part 1

Canary Wharf’s Winter Lights festival makes its much-anticipated return to London for its ninth year. This year's trail features 12 impressive temporary installations alongside the well-loved permanent light artworks.

We begin our exploration with Artificial Humans, an installation by Atelier Haute Cuisine from Belgium, located between Adam’s Plaza and the Crossrail Place roof. Developed with the assistance of AI (DALL-E), this piece portrays figures hunched over their something, seemingly their mobiles  (although mobiles are not explicitly presented) - a commentary on modern life. Despite the figures being glowing with a warm light, they carry a sense of detachment, reflecting the emotional disconnect often seen in today’s society.

Po raz dziewiąty powraca do Londynu Festiwal „Winter Lights” w Canary Wharf. Tegoroczna trasa obejmuje 12 imponujących tymczasowych instalacji obok permanentnych espozycji sztuki świetlnej.

Naszą wizytę rozpoczynamy od Artificial Humans, instalacji autorstwa Atelier Haute Cuisine z Belgii, znajdującej się między Adam’s Plaza a dachem Crossrail Place. Zaprojektowana przez AI (DALL-E) praca przedstawia postaci ludzi pochylonych nad czymś, prawdopodobnie telefonami (choć telefony nie są same w sonie widoczne)  i jest komentarzem do współczesnego życia. Pomimo że postacie świecą ciepłym światłem, wydają się być odizolowane i emocjonalnie niedostępne.  

We then traverse Canary Wharf in the fading pre-sunset light, on our way towards Union Square. Along Bellmouth Passage at Crossrail Place Quayside, we discover vibrant new murals created by UK-based female artists for the Global Street Art’s London Mural Festival.  

Następnie w słabnącym świetle dnia przemierzamy Canary Wharf, kierując się do Union Square. Wzdłuż Bellmouth Passage w Crossrail Place Quayside odkrywamy nowe murale stworzone przez artystki z Wielkiej Brytanii z okazji London Mural Festival organizowanego przez Global Street Art.

At Union Square, we admire Portal by Lucid Creates, a monumental public art installation that stands 13 meters tall. The interior is lined with shifting, diffused LEDs, and the exterior covered withs mirrors seamlessly blends into the cityscape leaving visitors momentarily unsure of what is tangible and what is merely a reflection.

Na Union Square podziwiamy Portal autorstwa Lucid Creates, monumentalną publiczną instalację o wysokości 13 metrów. Wnętrze jest wyłożone diodami LED świecącymi zmieniającym się rozproszonym światłem, a zewnętrzna część instalacji, pokryta lustrami idealnie wtapia się w miejski krajobraz, pozostawiając zwiedzających na chwilę w niepewności, czy to, na co akurat patrzą jest realne, czy jest jedynie odbiciem.

Just around the corner on Water Street, we come across a giant bird installation by Luminariste. It is composed of 64 sections of fluorescent tubes, and the light sequences are modelled on birds in various phases of flight This piece quickly becomes one of my favourites.

Tuż obok, na Water Street natrafiamy na gigantyczną instalację przedstawiającą ptaki autorstwa Luminariste. Składa się ona z 64 sekcji świetlówek, a sekwencje świetlne są wzorowane na różnych fazach ptasiego lotu. Ta praca szybko staje się jedną z naszych ulubionych.

 Feeling hungry, we head to a street food corner of the festival to indulge in some burritos and doughnut “hot dogs.”

Zdecydowanie zgłodnieliśmy, więc udajemy się do rejonu festiwalu z jedzeniem ulicznym, gdzie pożeramy burrito i pączkowe „hot dogi”.

As darkness settles in, we head to Montgomery Square to see Mirage by Atelier Sisu (the artists are from Australia and Peru). Mirage is a large installation that examines the impact of social media on our perception of reality.

Gdy mrok się pogłębia, udajemy się na Montgomery Square, aby zobaczyć Mirage autorstwa Atelier Sisu (artyści pochodzą z Australii i Peru). Mirage to duża instalacja, która ma skłaniać do refleksji nad wpływem mediów społecznościowych na nasze postrzeganie rzeczywistości.

In contrast, Positive Spin at Jubilee Place fails to capture our attention, especially due to the crowd. This 5.5-meter-high structure, inspired by beachfront arcades, appeared to engage the children more than the adults.

The Eden Dock was also congested, but this time we chose to brave the crowds in order to see the Illusion Hole by UxU studio from Taiwan. Its precise and geometric arrangements create a captivating effect, as if light is being channelled into a swirling black hole on the water.

Natomiast Positive Spin w Jubilee Place nie przykuwa naszej uwagi, być może z powodu tłumu. Ta 5,5-metrowa konstrukcja, inspirowana grami z nadmorskich pasaży, wydawała się bardziej angażować dzieci niż dorosłych.

 Eden Dock również był zatłoczony, ale tym razem postanowiliśmy stawić czoła tłumom, aby zobaczyć Illusion Hole studia UxU z Tajwanu. Precyzyjny geometryczny układ tej instalacji tworzy efekt, jakby światło było kierowane do wirującej czarnej dziury na wodzie.

Batman unmasked Part 2

After the interactive part, we entered the Rogue's Gallery, a room splattered with (fake) blood and neon paint graffiti, and adorned with oil paintings hanging between glass cabinets. This gallery celebrated Batman's most formidable foes, including the costumes of the Riddler (Jim Carrey’s green suit with question marks), Joker (Joaquin Phoenix’s maroon red two-piece suit), Mr. Freeze (Arnold Schwarzenegger’s futuristic suit), Poison Ivy (Uma Thurman’s ivy corset dress), Harley Quinn (Margot Robbie’s outfit) and the nurse costume from The Dark Knight (done by Heath Ledger). The room was also filled with a fantastic selection of supervillain props and weapons.

Po części interaktywnej weszliśmy do Rogue's Gallery, pokoju zachlapanego (sztuczną) krwią i neonowymi graffiti, ozdobionego obrazami olejnymi rozwieszonymi pomiędzy szklanymi gablotami. Ta galeria upamiętniała najgroźniejszych wrogów Batmana, w tym kostiumy Riddlera (zielony garnitur Jima Carreya ze znakami zapytania), Jokera (czerwony dwuczęściowy garnitur Joaquina Phoenixa), Mr. Freeze'a (futurystyczny garnitur Arnolda Schwarzeneggera), Poison Ivy (sukienka z gorsetem z bluszczu Umy Thurman), Harley Quinn (strój Margot Robbie) i kostium pielęgniarki z The Dark Knight (noszony przez Heatha Ledgera). Ta część wystawy była również wypełniona dużą ilością rekwizytów i broni należącej do złoczyńców.

Our final stop was the Vehicle Bunker, where we were treated to a display of the Batmobile, driven by Robert Pattinson in The Batman (2022). This exhibition was a great way for fans to explore the world of Batman and get up close and personal with the props, costumes, and vehicles from the films.

Naszym ostatnim przystankiem był Vehicle Bunker, gdzie mogliśmy obejrzeć wystawę Batmobilu, którym jeździł Robert Pattinson w filmie The Batman (2022). Ta wystawa była świetną okazją dla fanów świata Batmana aby zobaczyć z bliska rekwizyty, kostiumy i pojazdy z filmów.

Batman unmasked Part1

I am not sure if I am a big fan of the Caped Crusader, but Marcin probably is. Still, it is me who discovered the Covent Garden Batman Unmasked exhibition and insisted we had to go (just before they closed it, btw, but better late than never). This show allows visitors to step into the world of Gotham City, where they are treated to a series of themed rooms filled with original props, costumes, and vehicles from the Batman films (1989-2022).

Trudno powiedzieć, czy ja jestem na pewno fanem faceta w czarnym lateksie z peleryną, ale Marcin prawdopodobnie już tak. Mimo wszystko to ja odkryłam wystawę w Covent Garden zatytułowaną Batman Unmasked i uparlam się kupi bilety (tuż przed zamknięciem wystawy nawiasem mówiąc, lepiej późno niż wcale). Ta wystawa pozwala odwiedzającym wejść do miasta Gotham i przejść przez serie tematycznych pokoi wypełnionych oryginalnymi rekwizytami, kostiumami i pojazdami z filmów o Batmanie (1989-2022).

Located at 45 Wellington Street, the iconic yellow and black signage would be hard to miss.  

Charakterystyczny żółto-czarny szyld pod adresem 45 Wellington Street byłby trudny do nie zauważenia.

Our adventure began in the Wayne Manor library, where we had to endure a brief health and safety talk (in short, do not be touchy-touchy but (photo) shoot to your heart’s delight.). Then the Bat Phone rang, and the guide answered it as though he was chatting with Jim Gordon, and Marcin was asked to sort out the puzzle to open the secret bookcase. Which is exactly what he did (see the video clip).

With a flourish, the bookcase swung open, and we were ushered through a smoky passageway into the heart of the Batcave, where we stumbled upon Bruce Wayne's computer console, before we were drawn to the motorbike used by Batman in the latest movie, starring Robert Pattinson. The Bat-bike, lit in eerie blue light among the rocky walls and various blueprints of the Batcave was beautifully presented up on a stand so that we could walk all the way around, taking in the fine details. Ah, there was also a chance to strike a pose on the illuminated Batman symbol.

Nasza przygoda rozpoczęła się w bibliotece domu Waynów, gdzie musieliśmy poznać regulamin wystawy (podsumowując: żadnych macanek ale można filmować i robić zdjęcia do woli). Następnie zadzwonił Bat-telefon, i nasz przewodnik zaczął rozmawiać z Jimem Gordonem, w efekcie czego Marcin został poproszony o rozwiązanie zagadki, jak otworzyć sekretne przejście przez bibliotekę. I Marcin dokładnie to zrobił (zobacz klip wideo).

Przeszliśmy zatem przez zadymiony korytarz prosto do serca Bat-jaskini, gdzie natknęliśmy się najpierw na konsolę komputerową Bruce'a Wayne'a, zanim naszą uwagę przyciągnął motocykl używany przez Batmana w najnowszym filmie z Robertem Pattinsonem w roli głównej. Bat-motocykl, oświetlony przydymionym niebieskim światłem, był pięknie zaprezentowany na tle kamiennych ścian i blueprintów rozwieszonych dookoła i można było go obejść, podziwiając detale z każdej strony. A, i jeszcze można było zapozować na tle podświetlonego symbolu Batmana.

Next, we entered the Batman Heroes room, where we were treated to a display of Batman's famous masks worn by actors such as Michael Keaton, Val Kilmer, George Clooney, Christian Bale, Ben Affleck, and Robert Pattinson. The room also showcased full costumes from Keaton, Bale, and Pattinson's stints as Batman, as well as a cabinet of Batman's utility belts and various gadgets.

Następnie weszliśmy do galerii “ Batman Heroes”, gdzie mogliśmy zobaczyć słynne maski Batmana noszone przez aktorów takich, jak Michael Keaton, Val Kilmer, George Clooney, Christian Bale, Ben Affleck i Robert Pattinson. W tym pomieszczeniu można było również zobaczyć pełne kostiumy Batmana granego przez Keatona, Bale’a i Pattinsona, a także gabloty z pasami narzędziowymi Batmana i różnymi innymi gadżetami.

From there, when allowed by a digital timer, we ventured into the Joker's room. As we entered, the atmosphere shifted from heroic to foreboding. At first, all we could see was just a single hospital-style bed and a small nightstand in an empty, whitish room. Then the sinister riddles from the Joker could be heard, and suddenly the walls were filled with scribbles revealed only by blacklight.

Stamtąd, gdy tylko pozwolił nam na to cyfrowy timer, przeszliśmy do pokoju Jokera. Gdy weszliśmy, atmosfera od razu zmieniła się z heroicznej na złowieszczą. Na początku mogliśmy zobaczyć tylko pojedyncze szpitalne łóżko i małą szafkę nocną w pustym, białym pokoju. Potem usłyszeliśmy złowrogi monolog Jokera i nagle ściany wypełniły się graffiti widocznymi jedynie w świetle ultrafioletowym.

Our next stop was the Arkham Maze, a disorienting space filled with mirrors and flashing fluorescent lights. After navigating through the maze, we (completely unsuccessfully) tried to dodge beams of laser lights, only to finally fumble through some colourful tendrils of ivy covered in fluorescent paints that glowed in the black light.

Następnym przystankiem był Labirynt Arkham, dezorientująca przestrzeń wypełniona lustrami i migającymi fluorescencyjnymi światłami. Po przejściu przez labirynt próbowaliśmy (całkowicie bezskutecznie) pokonać wąski korytarz unikając wiązek światła laserowego, by w końcu przedzierać się przez kolorowe liany bluszczu pomalowane fluorescencyjnymi farbami, które świeciły surrealistycznie w czarnym świetle.

Halloween at Kew

Kew Gardens is celebrated for its stunning Christmas illuminated trails, so when they announced the launch of a Halloween trail this year, we jumped at the chance to buy the tickets—thankfully, as they sold out quite rapidly.

The experience surpassed our expectations as Kew Gardens once again showcased its remarkable creativity and design. The light installations were expertly arranged, and the accompanying music and occasional eerie sounds heightened the spooky ambiance, creating an enchanting atmosphere.

We were truly impressed by the quality and variety of the installations—none felt repetitive, and the diverse soundscapes matched each visual theme perfectly. Some areas featured haunting music, while others had sci-fi sounds or merely creepy noises like shrieks and groans. As the air was filled with spooky sound effects, the actors in eerie costumes roamed the main pathways, with some lurking just behind the ropes for added surprise.

As we made our way through the trail, we first encountered an old witch brewing potions and stirring her cauldron.

Kew Gardens słynie z rewelacyjnych bożonarodzeniowych ścieżek światła, więc gdy w tym roku ogłoszono, że po raz pierwszy będzie również szlak halloweenowy, od razu skorzystaliśmy z okazji, aby kupić bilety. Na całe szczęście, bo interesujące nas daty wyprzedały się w tempie błyskawicznym. I nie bez powodu. Halloween w Kew przerósł nasze (i tak dość śmiałe) oczekiwania.

Instalacje świetlne zostały zaaranżowane w bardzo profesjonalny sposób, a towarzysząca im muzyka i wszelkie inne dźwięki potęgowały upiorny nastrój, tworząc fantastyczną halloweenową atmosferę.

Byliśmy naprawdę pod wrażeniem jakości i różnorodności instalacji — żadna nie wydawała się powtarzalna, a różnorodne krajobrazy dźwiękowe idealnie pasowały do ​​każdego motywu wizualnego. W niektórych obszarach słychać było muzykę rodem z filmu o nawiedzonych, podczas gdy w innych dominowały dźwięki science-fiction lub wzbudzające niepokój odgłosy, takie jak skrzek pająków czy szuranie butów. Podczas, gdy powietrze było wypełnione efektami dźwiękowymi, aktorzy w realistycznych kostiumach przechadzali się głównymi ścieżkami, a niektórzy kryli się w ciemnościach obok ścieżki, aby nagle na nią wyjść (albo i nie) i dołożyć element totalnego zaskoczenia.

Nasz szlak zaczął się od spotkania starej czarownicy warzącej mikstury i mieszającej w kotle.

Next, we walked through an eerie pumpkin field, where giant pumpkins, artfully arranged, seemed to snarl at us, while scarecrows appeared to scare us more than any crows.

Następnie przeszliśmy przez upiorne pole dyń, gdzie gigantyczne dynie patrzyły na nas złowrogo, a strachy na wróble straszyły nas bardziej niż jakiekolwiek wróble.

We then passed a large congregation of ghouls perched with lanterns in their hands, looking ominously like scarecrows themselves. Following that, we encountered a huge glowing tree, its roots extending far and dotted with skeletons.

Następnie minęliśmy dużą grupę ghulów przycupniętych z latarniami w rękach, wyglądających nawet bardziej złowieszczo niż wspomniane strachy na wróble. Za nimi natknęliśmy się na ogromne świecące drzewo, którego korzenie rozchodziły się daleko, daleko i były usiane licznymi szkieletami.

The path led us then into the spiders' zone, featuring a spiderweb tunnel glowing in ultraviolet light. Some spiders were perched on the webs, their eerie forms accentuated by the blue lighting that enveloped the area. My orange-painted nails glowed surrealistically under the atmospheric illumination, adding an unexpected pop of colour amidst the spooky scene. Scattered across the ground were enormous spiders, their formidable size adding to the sense of immersion and thrill as we navigated this hauntingly beautiful landscape.

Ścieżka zaprowadziła nas następie do strefy pająków, w której znajdował się tunel z pajęczyny skąpany w ultrafioletowym świetle. Na pajęczynach siedziało kilka pająków, ich kształty upiornie podkreślone tym niebieskim światłem. (PS. Moje pomalowane na pomarańczowo paznokcie świeciły surrealistycznie w tym oświetleniu). Na ziemi rozrzucone były też ogromne pająki, których imponujące rozmiary potęgowały poczucie niepokoju i grozy, gdy poruszaliśmy się po tym makabrycznym krajobrazie.

From there, we ventured into the monster’s corner, where the atmosphere grew even more thrilling and slightly unnerving. The space was adorned with glowing green skeletons, their eerie luminescence casting a spectral glow throughout the area. Ancient lanterns flickered with a ghostly green light, illuminating the surroundings and revealing peculiar mushrooms sprouting in odd corners. Coffins dotted the landscape, some slightly ajar, revealing skeletal remains. Scattered around were barrels topped with skulls, each one a grim reminder of the spooky theme that permeated this corner of Kew Gardens. Just when we thought we had seen it all, a strange monster lurked in the shadows. It paced restlessly around in the darkness, occasionally running towards unsuspecting passers-by if they came too close to the enclosure, adding an exhilarating thrill to the experience that kept everyone on their toes.

Stamtąd udaliśmy się do krainy potworów, gdzie atmosfera stała się jeszcze bardziej niepokojąca. Wzdłuż ścieżki rozsiane tu były szkielety, wydzielające złowieszczą zieloną luminescencję. Stare latarnie migotały upiornym - także zielonym - światłem, pozwalając nam dostrzec wielkie grzyby wyrastające w różnych zakamarkach lasu. Krajobraz zdobiły także trumny, niektóre lekko uchylone, odsłaniające szczątki szkieletów. Wokół rozrzucone były beczki zwieńczone czaszkami, ponurym przypomnieniem upiornego motywu tego zakątka Kew Gardens. Gdy myśleliśmy, że widzieliśmy już wszystko, natrafiliśmy na czającego się w cieniu potwora. Kręcił się on niespokojnie spowity mrokiem, od czasu do czasu biegnąc w stronę niczego niepodejrzewających przechodniów, jeśli podeszli zbyt blisko jego wybiegu.

After escaping the big monster, we entered a disorienting area filled with laser lights—the constantly moving beams made it easy to lose our sense of direction, creating a fun yet slightly dizzying experience. I suspect the same company that designed this installation also arranged the laser light area in last year’s Hillier’s Gardens Christmas trail. The lights were very similar. The feeling was not.

Po ucieczce z krainy potworów weszliśmy w dezorientujący obszar wypełniony światłami laserowymi. Stale poruszające się wiązki świata sprawiały, że łatwo było stracić poczucie orientacji. Podejrzewam, że ta sama firma, która zaprojektowała tę instalację, zorganizowała również obszar ze światłami laserowymi na zeszłorocznym szlaku świątecznym w Hillier’s Gardens. Światła były bardzo podobne. Atmosfera jednak inna.

As the evening deepened, our adventure continued with mulled wine, hot chocolate, and fire performers, who showcased a variety of short acts every few minutes. They were so captivating that we ended up staying for four performances. The performers brandished flaming poles, their movements showcasing their agility as they executed intricate dance routines. With every flick of the wrist, the flames twisted and curled, illuminating their poised figures against the night sky. Surrounding the performers were elaborate catapults, each holding open caskets shrouded in a mysterious fog. The eerie light danced on the fog, creating an almost dreamlike atmosphere that added an extra layer of intrigue to the performance. Whispers of a story began to weave through the air—that the veil between the living and the dead was thinning, allowing glimpses into another realm.

Dalej na szlaku czekała nas gorąca czekolada z grzanym winem i akrobaci tańczący z ogniem. Kilku wykonawców naprzemiennie prezentowało różne choreografie z płonącymi pochodniami. Z każdym ich ruchem płomienie skręcały się i zwijały, oświetlając ich postacie na tle nocnego nieba i oczywiście kilku trumien. Wykonawców otaczały bowiem katafalki z trumnami, z których wydobywały się dziwne dźwięki i dymy. Tancerze tłumaczyli, że zasłona między światami żywych a umarłych się przerzedza, pozwalając na wgląd w inny wymiar.

Finally, we traversed an old cemetery, where the air was thick with an otherworldly presence. As we wandered among the weathered tombstones, we encountered vampires (Dracula himself was there), and various ghosts. While posing for a picture at the cemetery entrance, I was blissfully unaware of the old grave digger lurking behind me- or was he a vampire in disguise? He mimicked my pose with a mischievous grin, adding an unexpected twist to my moment in the spotlight.

Although the trail was advertised as 90 minutes long, we took our time and spent about three hours exploring this land of spookiness, and it provided great entertainment. Looking forward to the next year…

Na koniec przeszliśmy przez stary cmentarz, gdzie powietrze było aż gęste od pozaziemskiej obecności. Wędrując między zniszczonymi nagrobkami, natknęliśmy się na wampiry (był nawet sam Drakula) i różne duchy. Pozując do zdjęcia przy wejściu na cmentarz, nie byłam świadoma starego grabarza czającego się tuż za mną (grabarz czy wampir, kto wie kim on był…) Naśladował moje pozy i darł ze mnie łacha przez długą chwilę a ja zupełnie nie wiedziałam o jego obecności…

Chociaż szlak był w teorii 90-minutowy, my jak to my, za bardzo się nie spieszyliśmy się i spędziliśmy około trzech godzin na eksploracji tej krainy upiorności, co zapewniło nam świetną rozrywkę. Już czekamy na przyszły rok….