Sanctuary of Truth

The sanctuary of truth is a continuously built (starting from 1981, and predicted to be finished around 2025) “temple-like” museum sponsored by a late Thai businessman (who is also responsible for Muang Boran and Erawan Museum). The place is sometimes described as the Ayutthaya Kingdom and through its architecture and sculptures, it reflects many Buddhism and Hindu beliefs, although the main idea is to represent some universal human ideals and moral rules. You can also notice elements of Thai, Indian, Chinese and Cambodian myths and legends incorporated into this enormous story-telling endeavour.

Sanktuarium prawdy jest nieustannie budowanym (począwszy od 1981 roku, a jego zakończenie przewiduje się około 2025 r.) przypominającym świątynię muzeum sponsorowanym przez nieżyjącego już tajskiego biznesmena (odpowiedzialnego również za Muang Boran i Erawan Museum). Miejsce to jest czasami określane jako Królestwo Ayutthaya, a poprzez swoją architekturę i rzeźby odzwierciedla wiele wierzeń buddyzmu i hinduizmu, chociaż główną ideą jest reprezentowanie uniwersalnych ludzkich ideałów i zasad moralnych. Można również zauważyć elementy mitów i legend tajskich, indyjskich, chińskich i kambodżańskich włączone do tego ogromnego przedsięwzięcia narracyjnego.

The “temple” is constructed entirely from wood and all its intricate sculptures and decorations are hand-curved. Various types of wood are used, including redwood, mahogany, and teak which are reflected in different colours of the sculptures - from deep ochre, through various shades of brown to grey. Interestingly, the old technique of attaching wood according to ancient Thai craftsmanship is used instead of nails. It is possible to see the workers sculpting figures for the next section of the building and the explanation of how various parts of the wood are attached is also provided.

„Świątynia” jest w całości zbudowana z drewna, a wszystkie jej misterne rzeźby i dekoracje są wykonane ręcznie. Wykorzystane zostały tu różne gatunki drewna, m.in. sekwoja, mahoń i drewno tekowe, co widać m.in. w różnych kolorach rzeźb – od głębokiej ochry, poprzez różne odcienie brązów, aż po szarości. Co ciekawe, zamiast gwoździ zastosowano technikę mocowania drewna według starożytnego tajskiego rzemiosła. Na terenie muzeum można obserwować, jak robotnicy rzeźbią figury do następnej części budynku, a także zobaczyć, w jaki sposób są przymocowane do siebie różne części drewna.

The temple faces the sea on one side and an artificial lake on the other. Even with the scaffoldings in a few places the building is a proper visual extravaganza. The more you look, the more you see and there is not a moment for the eyes (and brain) to rest.

Świątynia z jednej strony dochodzi do samego brzegu morza a z drugoej graniczy ze sztucznym jeziorkiem.

Nawet z rusztowaniami w kilku miejscach budynek jest prawdziwą wizualną ekstrawagancją. Im więcej patrzysz, tym więcej widzisz i ani oczy ani mózg nie nie mają chwili na odpoczynek.

The interior is just one huge piece of art. You simply do not know where one sculpture ends and another begins. This art tells about so many things that I am sure during this one visit we absorbed only a small bit of it, even though we wandered around for a good few hours. Truth, just like the sun and moon will never remain hidden for long. Materialistic pleasures will not make you fulfilled and cannot make you happy for long. The goodness of the heart will leave a permanent mark whilst the beauty of the body will be gone before you blink your eyes. Humans cannot survive without nature. Parental love is perfect even in its imperfections. And so on, and so on. The only blot on the landscape of this beautiful experience is the elephants’ rides offered to the visitors. What a shame.

Wnętrze monumentu to jedno wielkie dzieło sztuki. Trudno rozróżnić, gdzie kończy się jedna rzeźba, a zaczyna kolejna. Poprzez sztukę mówi się tu o tak wielu rzeczach, że  na pewno podczas tej jednej wizyty odebraliśmy tylko niewielką część przekazu, mimo że chodziliśmy po wnętrzu przez dobrych kilka godzin. „Prawda, podobnie jak słońce i księżyc, nigdy nie pozostaną w ukryciu na długo. Materialistyczne przyjemności nie zapewnią nam poczucia spełnienia i nie sprawią, że będziemy szczęśliwi. Dobroć serca pozostawi trwały ślad, podczas gdy piękno ciała zniknie. Ludzie nie mogą przetrwać bez natury. Miłość rodzicielska jest doskonała nawet w swoich niedoskonałościach.” I tak dalej, i tak dalej.

Jedyną łyżką dziegciu w miodzie tego pięknego przekazu są przejażdżki słoniami oferowane zwiedzającym. Jaka szkoda, byłoby o tyle etyczniej bez nich.

 We can see our hotel from the temple

Jesteśmy w stanie zobaczyć swój hotel z terenu świątyni

At some point we take a break, sit in the shadow  and demolish a few lime squashes and fresh coconuts.

W którymś momencie robimy sobie przerwę, siadamy w cieniu drzew i osuszamy kilka szklanek świeżo wyciskanego soku z limonek z kruszonym lodem i swieży sok z kokosa.

We go back to the exit through the forested area full of sculptures, on the opposite side of the lake.

Wracamy do wyjścia zalesionym  i gęsto poprzetykanym rzeźbami kawałkiem terenu po drugiej stronie jeziora.

St Cuthbert’s Church

We went to find a nice cafe, but we stopped a few times on the way. First, within a large churchyard that bonds Princess Street Gardens with Lothian Road, at the foot of the castle rock, we found St Cuthbert’s Church, also known as West Kirk. This church was damaged and rebuilt many times. The current building was built in the XIX century in cream sandstone, and its most immense pride are stained glass windows, including one by Tiffany.

Poszliśmy szukać przyjemnej kafejki, ale po drodze bylo kilka innych wartych obejrzenia rzeczy. Na dużym dziedzińcu przykościelnym, który łączy Princess Street Gardens z Lothian Road, u podnóża zamkowej skały, znależliśmy skościół św. Cuthberta, znany również jako West Kirk. Kościół ten był wielokrotnie niszczony i przebudowywany. Obecny budynek został zbudowany w XIX wieku z kremowego piaskowca, a jego największą ozdobą są witraże, w tym jeden autorstwa Tiffany'ego.

La Seu

Driving from the airport to our hotel we can see for the first time her majesty La Seu, Palma’s vast cathedral standing proudly above the city wall, well visible from the sea, so that no one arriving from there could doubt the might of Mallorca’s Christian Conquerors. Some says La Seu herself resembles a great ship moored at the city edge. We will come this afternoon to gaze up at its tall sandstone walls basking in the golden sun, impressive and proud, adorned with many stained-glass windows. 

Po drodze z lotniska do hotelu pierwszy raz widzimy La Seu, katedrę, którą szczyci się Palma, wznoszacą się dumnie ponad murami miasta. Katedra jest dobrze widoczna od strony morza i niektórzy twierdzą, że sama wygląda jak wielki statek zacumowany na skraju miasta. Tego samego popoludnia wybieramy się na wizytę do katedry, obchodząc ją najpierw z zewnątrz i podziwiając skąpane w słońcu sciany ze złotego piaskowca i wielkie witrażowe okna.  

After we entered through a side door, we found ourselves in a mini-museum. At the centre we could see a huge gold-plated monstrance from 1585. But our attention quickly went to the portable altar, that used to belong to Jaume I, full of compartments with relics of various saints. 

Po wejściu bocznymi drzwiami znalezliśmy się w mini-muzeum. Tu naszą uwagę przykuły dwa eksponaty – wielka pozłacana monstrancja z 1585 roku i przenośny ołtarz z relikwiami różnych świętych, który należał do Jaume I. 

Through one of the side chapels we entered to the main cathedral, where light pours in through the world’s largest rose window (nearly 12m across and studded with 1,236 pieces of stained glass). There are six more rose windows, and light filtered through their coloured glass often makes beautiful kaleidoscopic effect. Twice a year, on the dates of November 11 (St Martin’s Day) and February 2 (Candlemas day) an exceptional lighting effect can be observed, due to the chromatic projection of the rose window above the main altar. The light of the rising sun crosses the greater rosette and projects on the opposite wall, just below the other rosette window, so that, for a short period of time, two tangential rosettes can be seen, one of glass and one of  light.

In the central aisle 14 tall and thin pillars raise to support the vaulted roof. The nave is 121 metres long and 44 metres high, which makes it one of the tallest between European Gothic churches. 

Przez jedną z bocznych kaplic wchodzimy do głównej nawy katedry, gdzie przefiltrowane przez kolorowe szkło światło wpada przez najwieksze na świecie gotyckie rozetowe okno (niemal 12 metrow średnicy wewnętrznej i 1236 elementów witrażu). W katedrze jest jeszcze 6 innych rozetowych okien (2 z nich niestety zasłonięte) i przechodzące przez nie światło tworzy piękne kalejdoskopowe efekty. Dwa razy w roku, w dzień Matki Boskiej Gromnicznej (02.02) oraz na św. Marcina (11.11) wschodzące słońce przefiltrowane przez wielką rozetę odwzorowuje jej kształt i kolory na przeciwległej ścianie, tuż pod innym rozetowym oknem.

La Seu jest przedstawicielką gotyku lewantyńskiego lub śródziemnomorskiego, pozbawioną popularnego w katedrach średniowiecznych klasycznego transeptu. W przejściu głównej nawy 14 wysokich, wąskich kolumn wyciąga się ku sklepieniu, a sama nawa ma długość 121 metrów i wysokość 44, co czyni ją jedną z najwyższych wśród wszystkich gotyckich kościołów Europy (po katedrze w Beauvais i Mediolanie). Wnętrze jest dość surowe, pozbawione nadmiernego przepychu.

Between 1904 and 1914 the restoration work in the cathedral were led by famous Antoni Gaudi. He removed high Baroque altar and shifted choir stalls from the centre to the side of the cathedral. He also installed electric lighting placing lamps and candelabra throughout the church. Above the high altar, Gaudi’s phantasmagorical and very controversial baldachin draws attention with its many hanging lanterns – it was supposed to be made from the wrought iron, but what is visible today is only a trial version, made from cardboard, cork, and brocade. 

W latach 1904-1914 prace nad restauracją katedry nadzorował słynny Antoni Gaudi. Usunął on barokowy ołtarz i przeniósł stalle chóru z pozycji centralnej na bok. Zainstalował także światło elektryczne i szereg lamp oraz kandelabrów. Nad głównym ołtarzem zaprojektował natomiast kontrowersyjny baldachim z podwieszanymi latarenkami, mający symbolizować koronę cierniową. Ostateczna konstrukcja miala być odlana z żelaza, ale do dzisiaj znajduje sie jedynie wersja próbna, wykonanan z tektury, korka i brokatu. 

There are many side chapels in the cathedral, but one clearly outstanding is Baroque Capella del Corpus Cristi, to the left of the high altar. Its own altarpiece in gilded and polychromed wood is tiered and columned, and features 3 religious scenes: The temptation of St Anthony, the presentation of baby Jesus in the temple and the Last Supper. 

Warta uwagi jest także barokowa kaplica Corpus Cristi, znajdująca się na lewo od głównego ołtarza. Jej wielopiętrowy ołtarz, wykonany w pozłacanym i polichromowanym drewnie, przedstawia  3 sceny religijne: Kuszenie św. Antoniego, ofiarowanie dzieciątka Jezus w świątyni i Ostatnią Wieczerzę. 

To the east of the belfry is the baroque cloister, constructed around a rectangular patio in the centre of which there is a cistern with a well. The patio is surrounded by four passages, covered with groin vaults made up of twenty rounded arches, six on the long sides and four on the short sides, supported by columns with composite capitals.

Na wschód od dzwonnicy znajduje się barokowy krużganek, wzniesiony wokół prostokątnego patio, na środku którego znajduje się studnia. Wokół patio biegną cztery pasaże ze sklepieniem krzyżowym, składające się z dwudziestu zaokrąglonych łuków: po sześć z nich przypada na dłuższe korytarze i po cztery na krótsze. Wspierają je kolumny z kompozytowymi głowicami. 

The Baroque chapterhouse houses the second part of the cathedral museum. Especially worth attention is the High Baroque altar with gilded Sacred Heart and crucifixes depicting Christ as a very muscular man. The entablature of the chapterhouse is supported on eight columns, and the extending from them ribs of the cupula meet at its central keystone which has a medallion depicting the Virgin Mary and the Child seated on a throne, surrounded by eight angels. The cupula is totally covered by plant motifs in relief.

W barokowej kapitule katedry mieści sie kolejna część muzeum. Tutaj szczególnie wart uwagi jest ołtarz z pokrytym złotem Najświętszym Sercem i krucyfiksy z bardzo umięśnionymi postaciami Jezusa. Sklepienie kapituły wspiera osiem kolum, przedłużeniem których jest osiem żeber, które spotykają się w centralnym medalionie, przedstawiającym Najświętszą Pannę z Dzieciątkiem, otoczonych przez 8 aniołów. Kopuła jest cała pokryta roślinnymi płaskorzeźbami. 

After some time spent inside we stroll outside to wait in the Parque del Mar for the dusk and evening illumination. From here we can see the most spectacular south façade looking out on to the bay of Palma. Horizontal lines of the cathedra clearly dominate over vertical ones, with its silhouette punctuated by abutments and flying buttresses topped with pinnacles. The cathedral is beautifully reflected in the nearby artificial salt lake and we stay here until it is completely dark, admiring beautiful spectacle of lights and shadows. The evening is warm, peaceful and pleasant, and now it is time to find a good restaurant. 

Po zwiedzeniu wnętrza katedry idziemy do Parque del Mar, poczekać aż nadejdzie zmrok i włączy się jej iluminacja. Od strony południowej (tj. od strony morza) La Seu robi największe wrażenie. Widać tu osiem potężnych łuków przyporowych zwieńczonych pinaklami, a pomiędzy nimi 14 mniejszych skarp, dzięki czemu linie pionowe ewidentnie dominują nad poziomymi. Światła katedry pięknie odbijaja się w wodzie sztucznego słonego jeziora, a wieczór jest bardzo ciepły, siedzimy tu więc przez dłuższą chwilę zanim głód zmotywuje nas do poszukania jakiejś przyjaznej restauracji.