Just behind the corner

There were times when I had to persuade my husband (not yet husband back then) to go with me to a gallery. But he quickly got the bug and now galleries clearly call him. He was very excited to spot we are staying just behind the corner from the Scottish National Portrait Gallery and so we start this day from visiting it. The building itself is quite remarkable (check the video below) made from red sandstone in neogothic style. Figures of poets and monarchs watch down over the street, whilst William Wallace (think Braveheart) and Robert the Bruce (the “Outlaw King” on Netflix may refresh your memory if history of Scotland is not your strong point) flank the entrance.

The Great Hall inside is simply stunning. Along the first floor balustrade you can admire a frieze with procession of Famous Scotts, and there are also huge murals depicting important scenes from the Scottish history.

Dawno, dawno temu musiałam długo namawiać mojego męża (wtedy jeszcze nie męża), żeby poszedł ze mną do galerii. Ale szybko złapał bakcyla i teraz galerie wyraźnie same do niego wołają. Az wiec podskoczył z radości, odkrywając, ze nasz hotel  znajduje się dosłownie za rogiem Szkockiej Narodowej Galerii Portretów. Dzisiejszy dzień  zaczynamy właśnie od tej galerii. Sam budynek już robi wrażenie (patrz wideo poniżej) - wykonany z czerwonego piaskowca w stylu neogotyckim, z wielkimi postaciami poetów i monarchów obserwujących ulicę poniżej, podczas gdy William Wallace (pomyśl o „Braveheart”) i Robert the Bruce („Król wyjęty spod prawa” na Netflix może odświeżyć waszą pamięć, jeśli historia Szkocji zaciera się w pamięci) pełnią straż przy wejściu.

Wielka Sala w środku jest jeszcze bardziej impoujaca. Wzdłuż balustrady pierwszego piętra można podziwiać fryz z procesją sławnych Szkotów, uwagę przyciagaja także ogromne malowidła ścienne przedstawiające ważne sceny z historii Szkocji.

From here we go up to the exhibition rooms and admire the huge collection of portraits. The temporary exhibitions are much less impressive in our (subjective of course) opinions. Alison Watt’s “A Portrait Beyond Likeness” is not half as exciting as I expected reading the concept description of this project and Thomas Joshua Cooper’s “The World's Edge” makes me think “the king is naked”. These are just random (B&W of course because you know, it is ART) pictures of various places with composition and light questionable at best. I am sorry, but I am not going to lie, pictures like these I would have deleted from my camera card. But this is not so important after all, because the portrait exhibitions are wonderful and we enjoy our visit a lot.

Stąd idziemy w górę do sal wystawowych i podziwiamy ogromną kolekcję portretów. W naszych (oczywiście subiektywnych) opiniach znacznie mniej imponujące są wystawy tymczasowe. „A Portrait Beyond Likeness” Alison Watt nie jest w połowie tak ekscytujący, jak się spodziewałem, czytając opis koncepcji tego projektu, a „The World's Edge” Thomasa Joshuy Coopera sprawia, że ​​myślę „król jest nagi”. Są to po prostu przypadkowe (czarno-białe oczywiście, bo w końcu to jest SZTUKA) zdjęcia różnych miejsc, których kompozycja i światło są co najwyżej wątpliwe. Przykro mi, ale nie będę kłamać, takie zdjęcia usunęłabym z karty własnego aparatu. Ale to wszystko nie jest takie ważne, bo główne wystawy portretowe są fantastyczne i wizytę tutaj uznajemy za bardzo udaną.

We also, surprise, surprise, did not skip the café. They serve delicious cakes and nice lunch meals. First point of the day ticked off and now we are off to the Charlotte’s square.

Rzecz jasna nie pominęliśmy także kawiarni. Serwują tu pyszne ciasta i smaczne lekkie dania na lunch. I tak nam minął ranek, a teraz ruszamy jeszcze na plac Charlotty.

Wat Mahathat

After lunch, we head to another great temple, but one usually not visited by crowds -  Wat Mahathat. It is the most important Buddhist learning centre in Thailand (some say in Southeast Asia), run by the Mahanikai monastic sect.  Wat Mahathat is one of the six temples of the highest grade in Bangkok and it enshrines the relics of the Buddha (in the Mondop).

The Wat Mahathat’s bot (the most sacred building) is one of the largest in Thailand. In this building, new monks are ordained into monkhood. The temple has an impressive collection of Buddha statues, both sitting and standing. In the courtyard, a large Khmer style prang tower can be seen.

In the first image below the ordination hall is on the right, the vihara on the left and the Mondop at the back.

Po lunchu udajemy się do kolejnej ważnej świątyni, chociaż zwykle nie odwiedzanej przez tłumy – Wat Mahathat. Jest to najważniejsze centrum nauki buddyzmu w Tajlandii (niektórzy twierdzą, że w całej Azji Południowo-Wschodniej), prowadzone przez sektę klasztorną Mahanikai. Wat Mahathat jest jedną z sześciu najwyższej klasy świątyń w Bangkoku i zawiera relikwie Buddy.

Bot Wat Mahathat (najświętszy budynek) jest jednym z największych w Tajlandii. To w tym budynku nowi mnisi są wyświęcani do stanu zakonnego. Świątynia ma także imponującą kolekcję posągów Buddy, zarówno siedzących, jak i stojących. Na dziedzińcu można zobaczyć dużą wieżę prang w stylu Khmerów. Na pierwszym zdjęciu poniżej sala święceń znajduje się po prawej stronie, vihara po lewej, a Mondop z tyłu (tj. na wprost).

Wat Pho - part 2

The reason why thousands of tourists and believers visit Wat Pho every day is The Wihan Phranorn containing the 45m long and 15 m tall (150 x 50 feet) gilded statue of the famous reclining Buddha. It was constructed in the reign of Rama III emulating the Ayutthaya style. The image of the reclining Buddha, with his head resting on his right hand, represents the entry of Buddha into Nirvana and the end of all reincarnations. It is made of a brick core covered with plaster and finished in gold leaf. Mother-of-pearl inlay on the black soles of the statue shows 108 lakshanas, physical characteristics of the Buddha. The feet are enormous, 3 m tall and 4.5 m wide, each with a chakra depicted at the centre.

On one side of the wihan, there is a raw of 108 bronze bowls, representing the lakshanas, and believers drop a coin in every bowl for good luck (see the video clip at the end of this entry).

Powodem, dla którego tysiące turystów i wiernych codziennie odwiedza Wat Pho, jest Wihan Phranorn, w którym znajduje się pozłacany posąg słynnego leżącego Buddy o długości 45 m i wysokości 15 m. Hall ten został zbudowany za panowania Ramy III naśladując styl Ayutthaya. Wizerunek leżącego Buddy, z głową opartą na prawej ręce, przedstawia wejście Buddy w Nirwanę i koniec wszystkich reinkarnacji. Budda wykonany jest z ceglanego rdzenia pokrytego tynkiem i wykończony złotem płatkowym. Inkrustacja z masy perłowej na czarnych podeszwach posągu przedstawia 108 lakshanas, czyli fizyczne cechy Buddy. Stopy są ogromne, mają 3 m wysokości i 4,5 m szerokości, każda ma także zaznaczoną na środku czakrę.

Po jednej stronie wihanu znajduje się rząd 108 brązowych misek, reprezentujących lakshany, a wierzący wrzucają monetę do każdej miski na szczęście (zobacz wideo na końcu tego wpisu).

Phra Maha Chedi Si Rajakarn is a group of four large stupas or chedis, each 42 metres high and covered in decorative glazed tiles. They are dedicated to the first four Chakri kings. The first, in green mosaic tiles, was constructed by Rama I to house the remnants of the great Buddha from Ayuthaya. Two more were built by Rama III, one in white tiles to hold the ashes of his father Rama II and another in yellow for himself. A fourth, in blue, was built by Rama IV.

Phra Maha Chedi Si Rajakarn to grupa czterech dużych stup lub chedi, każda o wysokości 42 metrów i pokryta dekoracyjnymi glazurowanymi płytkami. Te chedi  są poświęcone pierwszym czterem królom Chakri. Pierwsza, pokryta zielonymi płytkami mozaikowymi, została skonstruowana przez Ramę I, aby pomieścić szczątki Buddy przetransportowane z Ayuthayi. Dwie kolejne zostały zbudowane przez Ramę III, jedna z białych kafelków do przechowywania prochów jego ojca Ramy II, a druga dla siebie w kolorze żółtym. Czwartą, niebieską, zbudował Rama IV.

Outside the Phra Rabiang cloisters are dotted many smaller chedis, called Phra Chedi Rai. Seventy-one of these small chedis were built by Rama III, each one five metres in height. They contain the ashes of the royal family. 

There are also four groups of five chedis that share a single base built by Rama I, one on each corner outside the cloister. They contain the relics of Buddha.

Na zewnątrz krużganków Phra Rabiang znajduje się wiele mniejszych chedi, zwanych Phra Chedi Rai. Siedemdziesiąt jeden takich mniejszych chedi zbudował Rama III, każda o wysokości pięciu metrów. Zawierają one prochy rodziny królewskiej.

Istnieją również cztery grupy po pięć chedi, które dzielą jedną bazę zbudowaną przez Ramę I, po jednej na każdym rogu poza krużgankiem. Zawierają one relikwie Buddy.

Pairs of stone giants guard various gateways to the compound – some of them came on ships that exported rice to China as ballast. There are many other chines statues and columns around the premises.

Pary kamiennych gigantów strzegą różnych bram do kompleksu – niektóre z nich przybyły na statkach, które eksportowały ryż do Chin jako balast. Wokół kompleksu świątynnego znajduje się także wiele innych chińskich posągów i kolumn.

Thai temples roofs (usually 3-tiered) are often decorated with gilded chofas (bird-like shapes), richly carved gables and colourful tiles. In Wat Pho everything is covered either in beautiful tiles or crystals and gold. It is glittering and glistening in the sun.

Dachy tajskich świątyń (zwykle 3-poziomowe) są często ozdobione złoconymi chofa (ozdoby kształtem przypominające ptaki), bogato rzeźbionymi szczytami i kolorowymi dachówkami. W Wat Pho wszystko jest pokryte albo ceramicznymi płytkami, albo kryształami i złotem. Cały kompleks lśni i błyszczy w słońcu.

Wat Pho is considered the first public university in Thailand. On various walls, there are illustrations related to medicine, anatomy, massage, science, art, and Buddhism.

Wat Pho jest uznawana za pierwszy publiczny uniwersytet w Tajlandii. Na różnych ścianach kompeksu znajdują się ilustracje związane z medycyną, anatomią, masażem, nauką, sztuką i buddyzmem.

Statues of the giants (you may remember them from our visit to Wat Phra Kaew) can be seen in the temple structures. They all have a grinning mouth and crocodile eyes.

Maiyarap had light purple skin. His personal magical weapon was a pipe and the mantra to hypnotize the troops. He became the king of the underwater world.

Saeng Athithas had vermillion red skin. His personal weapon was magnifying glass that could cause big fires.

Satthasun had a pale red skin, and his special ability was calling for weapon from deities.

Phaya Khon had green skin. Thee weapon of his choice was an arrow.

Posągi olbrzymów (zobacz także wpis z naszej wizyty w Wat Phra Kaew) można zobaczyć wkomponowane w  budowle świątynne. Wszyscy mają uśmiechnięte usta i krokodyle oczy. Maiyarap miał jasnofioletową skórę. Jego osobistą magiczną bronią była mantra do hipnotyzowania żołnierzy. Został on królem podwodnego świata.

Saeng Athithas miał cynobrowo zaczerwienioną skórę. Jego osobistą bronią było szkło powiększające, które mogło wywoływać wielkie pożary.

Satthasun miał bladoczerwoną skórę, a jego specjalną zdolnością była umiejętność wołania o broń od lokalnych bóstw.

Phaya Khon miała zieloną skórę. Wybraną przez niego bronią była strzała.

Wat Pho part 1

Today we go back to Rattanakosin Island, just a bit south of the Grand Palace, to visit one of Bangkok’s oldest and largest temples - Wat Pho ( or if you prefer Wat Phra Chetuphon Wimon Mangkhalaram Rajwaramahawihan). As we arrive at the opening hours the temple is blissfully empty.

This temple complex contains the biggest collection of Buddha statues and images (more than 1000), including a famous 46-m-long reclining Buddha.

The temple grounds contain four great chedis, 91 small chedis, two belfries, a bot (central shrine), some halls (viharas) plus some other buildings, gardens, and a small temple museum.

We wander around between the golden spires piercing the sky, their rich decorations glistening in the sun, passing Chinese figures (they are a bit like from a different fairy taile), temple cats, cloisters and many, many fancy doors.

Dziś wracamy na wyspę Rattanakosin, udając się nieco na południe od Wielkiego Pałacu, aby odwiedzić jedną z najstarszych i największych świątyń Bangkoku - Wat Pho (Wat Phra Chetuphon Wimon Mangkhalaram Rajwaramahawihan). Na miejsce docieramy tuż po otwarciu, kiedy świątynia jest jeszcze pusta i możemy oglądać wszystko bez przepchania się przez tłumy.

Ten kompleks świątynny zawiera największą kolekcję posągów i obrazów Buddy w Bnagkoku (ponad 1000), w tym posąg słynnego 46-metrowego leżącego Buddy.

Na terenie świątyni znajdują się cztery wielkie chedi (kaplice), 91 małych chedi, dwie dzwonnice, bot (centralna świątynia), kilka sal (viharas) oraz kilka innych budynków, ogrodów i małe muzeum świątynne.

Spacerujemy między przeszywającymi niebo złotymi iglicami, ich bogate zdobieniami połyskujące w słońcu jak cekiny na ludowej sukience, mijamy chińskie postacie trochę jakby nie z tej bajki, świątynne koty, krużganki i wiele, wiele fantazyjnych drzwi.

Phra Ubosot, or ordination hall (bot), is the main hall of the temple, used for performing rituals and thus the most sacred building of the whole complex. At this time of day, the golden and mirror decorations cause beautiful light reflections on the bot’s walls.

Inside, the ashes of Rama I are hidden in the three-tiered gold and crystal pedestal, on which a huge Ayuthaya-era gilded Buddha statue made of the gold-copper alloy, Phra Buddha Deva Patimakorn is located. Over the statues, a nine-tiered umbrella represents the authorities of Thailand.

It is also worth paying the attention to beautiful murals depicting the Ramakien (see the video clip at the end of the next entry). 

The ubosot is enclosed by a low wall punctuated by gateways guarded by mythological lions. 

Phra Ubosot, czyli sala święceń (bot), to główna sala kompleksu świątynnego, służąca do odprawiania rytuałów, a tym samym najświętsza budowla całego kompleksu. O tej porze dnia kryształowe i złote ozdoby kompleksu świątynnego powodują odbjanie się świateł na ścianach botu.

Wewnątrz, prochy Ramy I ukryte są tu w trójpoziomowym, zrobionym ze złota i krysztalu  piedestale, na którym znajduje się ogromny, złocony posąg Buddy z czasów Ayuthaya, wykonany ze stopu złota i miedzi, Phra Buddha Deva Patimakorn. Nad posągami dziewięciopoziomowy parasol reprezentuje władze Tajlandii. Warto również zwrócić uwagę na piękne murale przedstawiające Ramakien (zobacz wideoklip na końcu następnego wpisu).

Ubosot jest otoczony niskim murem, przerywanym bramami strzeżonymi przez mitologiczne lwy.

Phra Rabiang is a double cloister that contains around 400 images of Buddha from northern Thailand. Of these Buddha images, 150 are on the inner side of the cloister and the rest are on the outer side. These Buddha figures, some standing and some seated, are evenly mounted on matching gilded pedestals.

Phra Rabiang to podwójny krużganek, który zawiera około 400 wizerunków Buddy z północnej Tajlandii. Z tych wizerunków 150 znajduje się po wewnętrznej stronie krużganka, a pozostałe po zewnętrznej stronie. Postacie Buddy, niektóre stojące, a niektóre siedzące, są równo zamontowane na dopasowanych pozłacanych cokołach.

The cloister is intersected by four viharas, one in each direction. The vihara in the east contains an eight-metre tall standing Buddha, originally from Ayutthaya. In its antechamber is Buddha Maravichai, sitting under a bodhi tree. The one on the south has five disciples seated in front, listening to his first sermon. The vihara on the west contains a small museum.

Kruzganek przecinają cztery wihary, po jednej w każdą stronę świata. Wihara na wschodzie zawiera ośmiometrowego stojącego Buddę, pochodzącego z Ayutthayi. W jej przedsionku znajduje się Budda Maravichai, siedzący pod drzewem bodhi. Buddha w wiharze na południu ma pięciu uczniów siedzących z przodu i słuchających jego pierwszego kazania. Wihara na zachodzie zawiera małe muzeum.

In the courtyard outside the main hall, there are also four towers known as phra prang. Each of them is tiled with marble and contains four Khmer-style statues which are the guardian divinities of the Four Cardinal Points.

Na dziedzińcu przed Phra Ubosot  znajdują się również cztery wieże zwane phra prang. Każda z nich jest wyłożona marmurem i zawiera cztery posągi w stylu Khmerów, które są bóstwami opiekuńczymi Czterech Punktów Kardynalnych.

Temple cats sleep in the shadows, many are are not too afraid of us.

Świątynne koty śpią w zacienionych miejscach. Większość nie boi się za bardzo ludzi.

John Thompson House

Jim Thompson was an American entrepreneur who re-popularised Thai silk by setting up the Thai Silk Company and exporting the fabric worldwide. It all started from his collaboration with some traditional Muslim silk weavers at the canal-side Ban Khrua. Eventually, he built his own house just opposite the canal. This house is one of the best examples of traditional Thai architecture. Traditional houses were built without nails and painted with the red-brown hue, They also often featured dramatic roofs covered with colourful tiles. Thompson collected art and antiques, many of which still adorn his now turned to the museum house.

In 1967 Thompson disappeared in Malaysia, and the mystery of it has never been solved.

Jim Thompson był amerykańskim przedsiębiorcą, który ponownie spopularyzował tajski jedwab, zakładając Thai Silk Company i eksportując tkaniny na cały świat. Wszystko zaczęło się od jego współpracy z tradycyjnymi muzułmańskimi tkaczami jedwabiu, posiadającymi swoje warsztaty w położonej nad kanałem dzielnicy Ban Khrua.  W końcu zbudował własny dom naprzeciwko Ban Krua, po drugiej stronie kanału. Ten dom jest jednym z najlepszych przykładów tradycyjnej architektury tajskiej. Tradycyjne domy budowano bez gwoździ i malowano na czerwono-brązowy odcień, często posiadały one także dramatyczne dachy pokrytymi kolorowymi dachówkami. Thompson kolekcjonował dzieła sztuki i antyki, z których wiele nadal zdobi jego teraz przekształcony w muzeum dom.

W 1967 Thompson zniknął w Malezji, a zagadka tego nigdy nie została rozwiązana.

The museum comprises six teak buildings that were transported to Bangkok from Ayutthaya and other places and reassembled here, in the lush tropical garden.

There is also a small restaurant and a shop.

Muzeum składa się z sześciu budynków z drewna tekowego, które zostały przetransportowane do Bangkoku z Ayutthaya i innych miejsc i ponownie zmontowane tutaj, w bujnym tropikalnym ogrodzie. Jest tu także też mała restauracja i sklep.

From here we pass the canal to the Baan Khrua to see the old family-run silk workshops (only two workshops remain still active nowadays). We can see an older lady at looms, trying to keep alive the traditional craft.

Z muzeum przechodzimy nad kanałem do Baan Khrua, aby zobaczyć stare rodzinne warsztaty jedwabiu (aktualnie czynne są tylko dwa warsztaty). Przy krosnach widzimy starszą panią, która stara się podtrzymać tradycyjne rzemiosło.