Bangkok
Lunch is at The Deck by Arun Residence. It is situated opposite the Arun temple and the view from the upper floor is simply splendid. The drinks are rather splendid, too.
Na lunch zatrzymujemy się w restauracji The Deck należącej do hotelu Arun Residence. Hotel i restauracja są położone naprzeciwko świątyni Arun i widok z górnego piętra jest wart wizyty. Drinki zresztą też są niczego sobie.
Just a few steps away from the Wat Pho, in the Museum of Siam dedicated to the history of Thai people, we take a rest from the relentless sun. Photography is limited here, but the museum is very interactive and it is nice to be in a cool place for a while, too.
Zaledwie kilka kroków od Wat Pho, w Museum of Siam poświęconym historii Tajów, odpoczywamy od bezlitosnego słońca. Możliwość fotografowania jest tutaj ograniczona, ale muzeum jest bardzo interaktywne i fajnie jest przez chwilę pobyć w chłodnym miejscu.
The reason why thousands of tourists and believers visit Wat Pho every day is The Wihan Phranorn containing the 45m long and 15 m tall (150 x 50 feet) gilded statue of the famous reclining Buddha. It was constructed in the reign of Rama III emulating the Ayutthaya style. The image of the reclining Buddha, with his head resting on his right hand, represents the entry of Buddha into Nirvana and the end of all reincarnations. It is made of a brick core covered with plaster and finished in gold leaf. Mother-of-pearl inlay on the black soles of the statue shows 108 lakshanas, physical characteristics of the Buddha. The feet are enormous, 3 m tall and 4.5 m wide, each with a chakra depicted at the centre.
On one side of the wihan, there is a raw of 108 bronze bowls, representing the lakshanas, and believers drop a coin in every bowl for good luck (see the video clip at the end of this entry).
Powodem, dla którego tysiące turystów i wiernych codziennie odwiedza Wat Pho, jest Wihan Phranorn, w którym znajduje się pozłacany posąg słynnego leżącego Buddy o długości 45 m i wysokości 15 m. Hall ten został zbudowany za panowania Ramy III naśladując styl Ayutthaya. Wizerunek leżącego Buddy, z głową opartą na prawej ręce, przedstawia wejście Buddy w Nirwanę i koniec wszystkich reinkarnacji. Budda wykonany jest z ceglanego rdzenia pokrytego tynkiem i wykończony złotem płatkowym. Inkrustacja z masy perłowej na czarnych podeszwach posągu przedstawia 108 lakshanas, czyli fizyczne cechy Buddy. Stopy są ogromne, mają 3 m wysokości i 4,5 m szerokości, każda ma także zaznaczoną na środku czakrę.
Po jednej stronie wihanu znajduje się rząd 108 brązowych misek, reprezentujących lakshany, a wierzący wrzucają monetę do każdej miski na szczęście (zobacz wideo na końcu tego wpisu).
Phra Maha Chedi Si Rajakarn is a group of four large stupas or chedis, each 42 metres high and covered in decorative glazed tiles. They are dedicated to the first four Chakri kings. The first, in green mosaic tiles, was constructed by Rama I to house the remnants of the great Buddha from Ayuthaya. Two more were built by Rama III, one in white tiles to hold the ashes of his father Rama II and another in yellow for himself. A fourth, in blue, was built by Rama IV.
Phra Maha Chedi Si Rajakarn to grupa czterech dużych stup lub chedi, każda o wysokości 42 metrów i pokryta dekoracyjnymi glazurowanymi płytkami. Te chedi są poświęcone pierwszym czterem królom Chakri. Pierwsza, pokryta zielonymi płytkami mozaikowymi, została skonstruowana przez Ramę I, aby pomieścić szczątki Buddy przetransportowane z Ayuthayi. Dwie kolejne zostały zbudowane przez Ramę III, jedna z białych kafelków do przechowywania prochów jego ojca Ramy II, a druga dla siebie w kolorze żółtym. Czwartą, niebieską, zbudował Rama IV.
Outside the Phra Rabiang cloisters are dotted many smaller chedis, called Phra Chedi Rai. Seventy-one of these small chedis were built by Rama III, each one five metres in height. They contain the ashes of the royal family.
There are also four groups of five chedis that share a single base built by Rama I, one on each corner outside the cloister. They contain the relics of Buddha.
Na zewnątrz krużganków Phra Rabiang znajduje się wiele mniejszych chedi, zwanych Phra Chedi Rai. Siedemdziesiąt jeden takich mniejszych chedi zbudował Rama III, każda o wysokości pięciu metrów. Zawierają one prochy rodziny królewskiej.
Istnieją również cztery grupy po pięć chedi, które dzielą jedną bazę zbudowaną przez Ramę I, po jednej na każdym rogu poza krużgankiem. Zawierają one relikwie Buddy.
Pairs of stone giants guard various gateways to the compound – some of them came on ships that exported rice to China as ballast. There are many other chines statues and columns around the premises.
Pary kamiennych gigantów strzegą różnych bram do kompleksu – niektóre z nich przybyły na statkach, które eksportowały ryż do Chin jako balast. Wokół kompleksu świątynnego znajduje się także wiele innych chińskich posągów i kolumn.
Thai temples roofs (usually 3-tiered) are often decorated with gilded chofas (bird-like shapes), richly carved gables and colourful tiles. In Wat Pho everything is covered either in beautiful tiles or crystals and gold. It is glittering and glistening in the sun.
Dachy tajskich świątyń (zwykle 3-poziomowe) są często ozdobione złoconymi chofa (ozdoby kształtem przypominające ptaki), bogato rzeźbionymi szczytami i kolorowymi dachówkami. W Wat Pho wszystko jest pokryte albo ceramicznymi płytkami, albo kryształami i złotem. Cały kompleks lśni i błyszczy w słońcu.
Wat Pho is considered the first public university in Thailand. On various walls, there are illustrations related to medicine, anatomy, massage, science, art, and Buddhism.
Wat Pho jest uznawana za pierwszy publiczny uniwersytet w Tajlandii. Na różnych ścianach kompeksu znajdują się ilustracje związane z medycyną, anatomią, masażem, nauką, sztuką i buddyzmem.
Statues of the giants (you may remember them from our visit to Wat Phra Kaew) can be seen in the temple structures. They all have a grinning mouth and crocodile eyes.
Maiyarap had light purple skin. His personal magical weapon was a pipe and the mantra to hypnotize the troops. He became the king of the underwater world.
Saeng Athithas had vermillion red skin. His personal weapon was magnifying glass that could cause big fires.
Satthasun had a pale red skin, and his special ability was calling for weapon from deities.
Phaya Khon had green skin. Thee weapon of his choice was an arrow.
Posągi olbrzymów (zobacz także wpis z naszej wizyty w Wat Phra Kaew) można zobaczyć wkomponowane w budowle świątynne. Wszyscy mają uśmiechnięte usta i krokodyle oczy. Maiyarap miał jasnofioletową skórę. Jego osobistą magiczną bronią była mantra do hipnotyzowania żołnierzy. Został on królem podwodnego świata.
Saeng Athithas miał cynobrowo zaczerwienioną skórę. Jego osobistą bronią było szkło powiększające, które mogło wywoływać wielkie pożary.
Satthasun miał bladoczerwoną skórę, a jego specjalną zdolnością była umiejętność wołania o broń od lokalnych bóstw.
Phaya Khon miała zieloną skórę. Wybraną przez niego bronią była strzała.
Today we go back to Rattanakosin Island, just a bit south of the Grand Palace, to visit one of Bangkok’s oldest and largest temples - Wat Pho ( or if you prefer Wat Phra Chetuphon Wimon Mangkhalaram Rajwaramahawihan). As we arrive at the opening hours the temple is blissfully empty.
This temple complex contains the biggest collection of Buddha statues and images (more than 1000), including a famous 46-m-long reclining Buddha.
The temple grounds contain four great chedis, 91 small chedis, two belfries, a bot (central shrine), some halls (viharas) plus some other buildings, gardens, and a small temple museum.
We wander around between the golden spires piercing the sky, their rich decorations glistening in the sun, passing Chinese figures (they are a bit like from a different fairy taile), temple cats, cloisters and many, many fancy doors.
Dziś wracamy na wyspę Rattanakosin, udając się nieco na południe od Wielkiego Pałacu, aby odwiedzić jedną z najstarszych i największych świątyń Bangkoku - Wat Pho (Wat Phra Chetuphon Wimon Mangkhalaram Rajwaramahawihan). Na miejsce docieramy tuż po otwarciu, kiedy świątynia jest jeszcze pusta i możemy oglądać wszystko bez przepchania się przez tłumy.
Ten kompleks świątynny zawiera największą kolekcję posągów i obrazów Buddy w Bnagkoku (ponad 1000), w tym posąg słynnego 46-metrowego leżącego Buddy.
Na terenie świątyni znajdują się cztery wielkie chedi (kaplice), 91 małych chedi, dwie dzwonnice, bot (centralna świątynia), kilka sal (viharas) oraz kilka innych budynków, ogrodów i małe muzeum świątynne.
Spacerujemy między przeszywającymi niebo złotymi iglicami, ich bogate zdobieniami połyskujące w słońcu jak cekiny na ludowej sukience, mijamy chińskie postacie trochę jakby nie z tej bajki, świątynne koty, krużganki i wiele, wiele fantazyjnych drzwi.
Phra Ubosot, or ordination hall (bot), is the main hall of the temple, used for performing rituals and thus the most sacred building of the whole complex. At this time of day, the golden and mirror decorations cause beautiful light reflections on the bot’s walls.
Inside, the ashes of Rama I are hidden in the three-tiered gold and crystal pedestal, on which a huge Ayuthaya-era gilded Buddha statue made of the gold-copper alloy, Phra Buddha Deva Patimakorn is located. Over the statues, a nine-tiered umbrella represents the authorities of Thailand.
It is also worth paying the attention to beautiful murals depicting the Ramakien (see the video clip at the end of the next entry).
The ubosot is enclosed by a low wall punctuated by gateways guarded by mythological lions.
Phra Ubosot, czyli sala święceń (bot), to główna sala kompleksu świątynnego, służąca do odprawiania rytuałów, a tym samym najświętsza budowla całego kompleksu. O tej porze dnia kryształowe i złote ozdoby kompleksu świątynnego powodują odbjanie się świateł na ścianach botu.
Wewnątrz, prochy Ramy I ukryte są tu w trójpoziomowym, zrobionym ze złota i krysztalu piedestale, na którym znajduje się ogromny, złocony posąg Buddy z czasów Ayuthaya, wykonany ze stopu złota i miedzi, Phra Buddha Deva Patimakorn. Nad posągami dziewięciopoziomowy parasol reprezentuje władze Tajlandii. Warto również zwrócić uwagę na piękne murale przedstawiające Ramakien (zobacz wideoklip na końcu następnego wpisu).
Ubosot jest otoczony niskim murem, przerywanym bramami strzeżonymi przez mitologiczne lwy.
Phra Rabiang is a double cloister that contains around 400 images of Buddha from northern Thailand. Of these Buddha images, 150 are on the inner side of the cloister and the rest are on the outer side. These Buddha figures, some standing and some seated, are evenly mounted on matching gilded pedestals.
Phra Rabiang to podwójny krużganek, który zawiera około 400 wizerunków Buddy z północnej Tajlandii. Z tych wizerunków 150 znajduje się po wewnętrznej stronie krużganka, a pozostałe po zewnętrznej stronie. Postacie Buddy, niektóre stojące, a niektóre siedzące, są równo zamontowane na dopasowanych pozłacanych cokołach.
The cloister is intersected by four viharas, one in each direction. The vihara in the east contains an eight-metre tall standing Buddha, originally from Ayutthaya. In its antechamber is Buddha Maravichai, sitting under a bodhi tree. The one on the south has five disciples seated in front, listening to his first sermon. The vihara on the west contains a small museum.
Kruzganek przecinają cztery wihary, po jednej w każdą stronę świata. Wihara na wschodzie zawiera ośmiometrowego stojącego Buddę, pochodzącego z Ayutthayi. W jej przedsionku znajduje się Budda Maravichai, siedzący pod drzewem bodhi. Buddha w wiharze na południu ma pięciu uczniów siedzących z przodu i słuchających jego pierwszego kazania. Wihara na zachodzie zawiera małe muzeum.
In the courtyard outside the main hall, there are also four towers known as phra prang. Each of them is tiled with marble and contains four Khmer-style statues which are the guardian divinities of the Four Cardinal Points.
Na dziedzińcu przed Phra Ubosot znajdują się również cztery wieże zwane phra prang. Każda z nich jest wyłożona marmurem i zawiera cztery posągi w stylu Khmerów, które są bóstwami opiekuńczymi Czterech Punktów Kardynalnych.
Temple cats sleep in the shadows, many are are not too afraid of us.
Świątynne koty śpią w zacienionych miejscach. Większość nie boi się za bardzo ludzi.
For the dinner, we chose nearby Krua Aroy Aroy, a small family-run restaurant, where I order green curry (always a safe option), and Marcin a fish. He was a bit surprised when his fish was served... cold. Whoops. We also ordered some herbal-fruit drinks but they happened to be sugar-saturated solutions. Not the best dinner ever, but not the reason to cry.
Na obiad wybraliśmy pobliską Krua Aroy Aroy, małą rodzinną restaurację, w której zamawiam zielone curry (zawsze bezpieczna opcja) a Marcin smażoną rybę. Trochę się zdziwił gdy jego rybę podano... na zimno. Ups. Zamawiamy też napoje ziołowo-owocowe, które okazują się roztworami nasyconymi cukru. Nie jest to najlepszy tajski obiad na świecie, ale też nie powód do lamentów.
Opposite the restaurant, there is Sri Mariamman Temple (Maha Uma Devi) from 1860. The main Tamil temple in Bangkok, is as always beautifully flamboyant, featuring a 6m tall façade with sculptures of various Hindu deities.
And now we are so tired that seeing the tall building of our Marriot at the end of the street is a relief. It is bedtime for sure.
Naprzeciw restauracji znajduje się Hinduska Świątynia Sri Mariamman (Maha Uma Devi) z 1860 roku. Ta główna świątynia Tamilów w Bangkoku jest jak wszystkie tamilskie światynie ekstrawagancko kolorowa, z 6-metrową fasadą pokrytą rzeźbami różnych hinduskich bóstw.
Ogladamy światynie i dopada nas takie zmęczenie (może to skutek wypicia wiadra cukru pod pozorem napoju z hibiskusa), że widok wysokiego budynku naszego Marriota na końcu ulicy przynosi ulgę. Czas odnaleźć nasze łóżka.
